دغدغه هر پدر و مادری داشتن فرزند یا فرزندانی سالم و تندرست است. والدین بیش از هر چیز نگران خورد و خوراک، پوشاک، درس و مشق بچه‌ها هستند و برای برآورده کردن این نیازها است که شب و روز تلاش می کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارند، اما آیا هیچ با خود اندیشیده‌اید که دلبندان‌مان علاوه بر غذای جسم به غذای روح و روان هم احتیاج دارند که اگر چنانچه این غذا در فضای گرم و صمیمی و در محیط خانواده برایشان فراهم نشود خود را برای تهیه این غذاها به هر در و دیواری می‌زنند یا با هر طناب پوسیده‌ای به قعر چاه می‌روند و آینده خود را تباه می‌سازند.

امروزه با گسترش وسائل ارتباط جمعی متأسفانه نوجوانان و جوانان گمشده‌ها و کمبودهای عاطفی خود را در بازی‌های پرهیجان و بی محتوای رایانه ای، موسیقی های مبتذل غربی و فضای پرخطر و مجازی اینترنت جست و جو می کنند. آنها در یک گمان واهی بر این باور‌اند که کامپیوتر و اینترنت دروازه ورودشان به دنیای اطراف است و ما به عنوان والدین اگر لحظه ای، فقط لحظه ای غفلت کنیم فرزندان خود را غرق در خطر می بینیم و اگر مدیریتی صحیح و نظارتی دقیق بر کارها و رفتار آنها نداشته باشیم نوجوانان مان همچون ماهی از دست مان سر می خورند و در دریای پرتلاطم امواج ماهواره و اینترنت غرق می شوند. آن موقع است که رهایی آنها از این دام ها کاری بس دشوار خواهد بود.

دوران استفاده انحصاری از سلاح‌های سخت برای برتری در جنگ ها، هنگامی به سر آمد که سلاح‌های نرم وارد کارزار شدند. این سلاح ها از آن رو به سلاح‌های نرم معروف شدند که برخلاف سلاح‌های رایج خرابی و کشتار از خود به جا نمی‌گذارند ـالبته موارد استثنایی نیز به صورت غیر مستقیم مانند تهییج و شورش مردمی وجود داردـ بلکه به صورت غیر مستقیم تاثیرات منفی خود را باقی می‌گذارند. به همین دلیل توجه مسئولین امر به این مسئله بسیار اندک- بخوانید صفر- است.

متاسفانه حدود یکسال است موجی از انتشار فیلم های روز سینمای صهیونیستی هالیوود که غالبا دارای مهر +18 هستند را در گوشه و کنار خیابان ها و همچنین در برخی از وب سایت‌های اینترنتی مشاهده می‌کنیم.

این در حالی است که در ابتدای این تهاجم نرم، فیلم‌ها به صورت زبان اصلی به فروش می‌رسید، اما پس از مدت کوتاهی افراد و شرکت‌هایی برای جذب مشتریان خود، به ترجمه این