اولین کسی که جشن تکلیف گرفت

سید بن طاووس که فقیهی نام آور و از مفاخر علمای شیعه است، نخستین کسی بود که برای فرزند خود «محمّد» جشن تکلیف گرفت و در این خصوص رساله ای نوشت. او در این رساله به همه کسانی که به شَرَف تکلیف نایل می شوند، توصیه های ارزشمندی دارد و در قسمتی از آن بدین گونه سخن می گوید:

«سزاوار چنین است که روز تشرّف به شرف تکلیف را از بزرگ ترین اعیاد قرار دهد؛ زیرا که آن اصل و اساس تمام اعیاد است، هم در دنیا و هم در آخرت، و سایر اعیاد فرع آن هستند. پس باید این روز را حفظ نموده و وقت و ساعت تشرف به تکلیف را ضبط نماید که در هر سال در چنین روزی به شکر واهبِ اعظم و مدح و ثنای مالک ارحم الراحمین و مدح او قیام نموده و به وظیفه عبودیت و بندگی بپردازد و به اهل حاجت و بینوایان تصدّق نماید چنانکه شایسته سایر ایام سرور و بشارت و اعیاد است.»

آری کدام سُرور بالاتر از اینکه این بنده ذلیل و حقیر را به دربار جلال خود حاضر نموده و به خلعت های احسانْ مخلَصش فرموده و کدام جشن و شادی باعظمت تر از اینکه با تکلیف، او را به آستان مقدّسش فرا خوانده است و با لطف و محبت، او را به گلستان عبودیت دعوت نموده است؟

آنچه امروز در جامعه اسلامی ما تا حدودی به عنوان «جشن تکلیف» مطرح است سنّت حسنه ای است که باید استادان، مربیان امور فرهنگی و خصوصاً پدران و مادران بیش از پیش بدان توجه کنند و جشن تکلیف را با شکوه و به طرز زیبا برای فرزندان برپا کنند. آنان باید نوباوگان و فرزندان خود را با تکالیف شرعی آشنا سازند و با هدیه ای مناسب، شادی و سرور تشرّف آنان را به شرف تکلیف و عبودیت و بندگی خداوند تبارک و تعالی جشن بگیرند و از آن قدردانی کنند. این کار باعث می شود که ضمن آگاهی فرزندانشان از زمان دقیق تکلیف و آشنایی با احکام نورانی آن، این زمان مقدس(جشن تکلیف) در خاطره آنان همیشه باقی بماند و سعادت خود را در ادای تکالیف الهی بدانند زیرا:

«سَعادَةُ الرَّجُلِ فی إِحْرازِ دینِهِ وَالْعَمَلِ لِآخِرَتِهِ؛ خوشبختی آدمی به حفظ دین و عمل برای آخرت خویش است.»(غرر الحکم، ص 145)