اصلاحات و بازگشت ‏به ارزش‏ها

با گذشت بیست و سه سال از انقلاب اسلامی، مروری دوباره بر اهداف و آرمان‌های انقلاب ضرورت دارد. راستی آرمان‌های انقلاب اسلامی چه بود؟ و چه موانعی بر سر راه این اهداف و آرمان‌ها پدید آمد؟

انقلاب اسلامی، حرکتی فراگیر، عمومی و بنیادی در سراسر میهن اسلامی بود که اهداف و آرمان‌های بسیاری را در دو بعد مثبت و منفی جست وجو می‌کرد.

اهداف انقلاب اسلامی

در آن روزگار، کشور از ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی وابسته به سرمایه داری جهانی بود، انقلاب اسلامی «استقلال » را جست وجو می‌کرد. ملت به پاخاسته، استقلال می‌خواست آن هم استقلال در همه ابعاد.

آن روزها، جو رعب و وحشت و خفقان بر کشور حاکم بود و کسی حق انتقاد و اعتراض و گفتن و نوشتن انحرافات و کمبودها و تقصیر و قصورها را نداشت. آزادی بیان و قلم از خواسته‌های اصلی مردم بود. مردم آزادی می‌خواستند، آزادی از سلطه زور و زر و تزویر، نه آزادی جنسی و. . . که فراوان وجود داشت. مردم خواهان حاکمیت اسلام بر کلیه نهادهای اجتماعی و قوانین کشور بودند. قوانین اسلام را تنها راه سعادت خویش می‌دانستند و اسلام هم همان اسلامی بود که براساس کتاب و سنت و عقل و اجماع و توسط فقهای اسلام و عالمان دین مشخص می‌شد و سمبل همه اسلام شناسان راستین، امام خمینی رحمه الله بود.

....

اصلاحات و بازگشت ‏به ارزش‏ها

با گذشت بیست و سه سال از انقلاب اسلامی، مروری دوباره بر اهداف و آرمان‌های انقلاب ضرورت دارد. راستی آرمان‌های انقلاب اسلامی چه بود؟ و چه موانعی بر سر راه این اهداف و آرمان‌ها پدید آمد؟

انقلاب اسلامی، حرکتی فراگیر، عمومی و بنیادی در سراسر میهن اسلامی بود که اهداف و آرمان‌های بسیاری را در دو بعد مثبت و منفی جست وجو می‌کرد.

اهداف انقلاب اسلامی

در آن روزگار، کشور از ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی وابسته به سرمایه داری جهانی بود، انقلاب اسلامی «استقلال » را جست وجو می‌کرد. ملت به پاخاسته، استقلال می‌خواست آن هم استقلال در همه ابعاد.

آن روزها، جو رعب و وحشت و خفقان بر کشور حاکم بود و کسی حق انتقاد و اعتراض و گفتن و نوشتن انحرافات و کمبودها و تقصیر و قصورها را نداشت. آزادی بیان و قلم از خواسته‌های اصلی مردم بود. مردم آزادی می‌خواستند، آزادی از سلطه زور و زر و تزویر، نه آزادی جنسی و. . . که فراوان وجود داشت. مردم خواهان حاکمیت اسلام بر کلیه نهادهای اجتماعی و قوانین کشور بودند. قوانین اسلام را تنها راه سعادت خویش می‌دانستند و اسلام هم همان اسلامی بود که براساس کتاب و سنت و عقل و اجماع و توسط فقهای اسلام و عالمان دین مشخص می‌شد و سمبل همه اسلام شناسان راستین، امام خمینی رحمه الله بود.

مردم خواهان حاکمیت قوانین اسلامی بودند. قوانینی که بر دولت و ملت و در قلمرو کلیه نهادها و ادارات حاکم باشد. مردم اسلام را برای زندگی فردی و شخصی تنها نمی‌خواستند بلکه می‌خواستند اسلام بر برنامه و بودجه، بانک ها، مناطق آزاد و غیرآزاد، وزارتخانه‌ها و کلیه دستگاه ها، بر مجلس و قوه قضائیه و رسانه‌ها حاکم باشد. سه شعار اصلی مردم که از دی ماه 1356 تا بهمن 1357 در همه جای کشور و در میان همه اقشار و همه تظاهرات طنین افکن بود، شعارهای استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود.

در انقلاب اسلامی مردم از اعماق جان خواهان اهداف ذیل بودند:

1- استقلال 2- آزادی 3- حکومت اسلامی 4- امنیت ملی 5- عدالت اجتماعی 6- وحدت اجتماعی 7- عزت اسلامی 8- رسیدگی به محرومان و مستضعفان داخل کشور 9- همبستگی دنیای اسلام 10- حمایت از مسلمانان جهان و مظلومان گیتی.

در جریان مبارزه، مردم از برخی سیاست ها، موضع گیری ها، عملکردها و برنامه ها، به شدت اظهار تنفر و اعلام برائت می‌کردند که طرد این امور را می‌توان از دیگر اهداف جدی انقلاب اسلامی برشمرد.

این امور عبارت بود از:

1- استعمار خارجی و سلطه بیگانگان و رابطه با دولت صهیونیستی 2- استثمار اقتصادی و مالیات‌های ظالمانه 3- کومت سلطنتی 4- فقر و تنگدستی 5- بیکاری و هرزه گردی 6- رشوه خواری 7- تبعیض 8- قمار بازی 9- بی حجابی 10- رباخواری 11- قبیله گرایی و حاکمیت هزار فامیل 12- مشروب خواری 13- فساد و فحشاء اخلاقی 14- غرور و فخرفروشی دولتمردان 15- غنا و موسیقی 16- شطرنج بازی 17- سرگرم کردن نسل جوان به مسابقات بیهوده ورزشی 18- اختلاس و دزدی از بیت المال 19- اسراف و تبذیر و حراج بیت المال 20- تحقیر مؤمنان و حزب الله

مردم در آن روز، امام خمینی رحمه الله را سمبل همه خواست‌های خویش می‌دانستند و قرائتی غیر از قرائت او از اسلام را نمی‌خواستند.

ترازوی اصلاحات

اصلاحات راستین این است که با مروری دوباره به اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی و واقعیات اجتماعی به نقد و بررسی منصفانه کلیه نهادها و قوانین و ساختارها و آئین نامه‌های موجود برخیزیم. باید ببینیم در کدام بخش به اهداف انقلاب نزدیک شده ایم و در کدام بخش دوباره اهداف و آرمان‌های جاهلی و تمدن! آریامهری رجعت کرده است.

ارتجاع فرهنگی

هم اکنون برخی رسانه داران پیشنهاد می‌کنند نظام و دولت اسلامی، مجلس شورای اسلامی، قوه قضائیه و وزارت ارشاد، نسبت به ایمان و کفر مردم لابشرط و لااقتضا باشند. فرقی بین خودی و غیرخودی نگذارند و همه را به یک نوع مورد حمایت قرار دهند. امکاناتی که با خون جوانان مسلمان و بسیجی فراهم آمده، عادلانه! در اختیار دشمنان اسلام و مسلمانان قرار گیرد و به اصطلاح ایران برای همه ایرانیان باشد. و به عبارت ساده تر می‌خواهند بگویند، نه اسلام ارزش است و نه کفر ضدارزش، همه خون‌هایی که برای استقرار حکومت اسلامی ریخته شده را نادیده بگیرید، مذهب رسمی کشور را لغو کنید، دست از امر به معروف و نهی از منکر بردارید، مؤمن و کافر و منافق، همه را خودی اعلام کنید.

این اندیشه، ارتجاع فرهنگی آشکار از انقلاب اسلامی است. بی تفاوتی نسبت به کفر و ایمان و واجب و حرام؛ یعنی، لغو مذهب رسمی کشور، به رسمیت شناختن نظام لائیک و بسترسازی برای احیای «عقاید جاهلی »، «فرهنگ جاهلی »، «اخلاق سلطنتی »، «اقتصاد جاهلیت »، «قضاوت‌های شاهانه »، «رسانه‌های جاهلی » و «هنرهای سلطنتی ».

مطبوعات جبهه نفاق در دو سه سال اخیر به بهانه اطلاع رسانی و علم و آزادی و روشنفکری! با تلاش تمام به بزرگداشت و تجلیل و تطهیر پستمایگان عهد طاغوت، کمونیست‌های مارکدار، فراماسون ها، نویسندگان و شاعران منقل و وافوری، هنرپیشه‌های فاسد داخلی و خارجی، ترویج انواع موسیقی‌های مبتذل و احیای عادات و اخلاق و ارزش‌های عهد آریامهر و تحقیر و انکار و زیر سؤال بردن معیارها و موازین و آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی پرداختند و برخی آشکارا به پشت گرمی سردمداران تساهل، «ختم انقلاب » را اعلام کردند. صرف امکانات بیت المال مسلمین توسط وزیر سابق ارشاد در جهت حمایت و تقویت سلمان رشدی‌های وطنی و اهدای لوح زرین و سیمرغ بلورین به دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی و پشتیبانی و حمایت از این سیاست‌ها در خبرگزاری و مطبوعات وابسته به ارشاد و همفکران آنان، بزرگترین گناه آشکار در تیراژ میلیونی و همراه با افتخار و تبلیغات سراسری بود، که با لطف الهی و مقاومت عالمان دین و قاطعیت قوه قضائیه، تا حدی متوقف گردید.

بزرگداشت انقلاب اسلامی به استمرار اهداف و آرمان‌ها و معیارها و موازین آن و پاسداری از اهداف و آرمان‌های امام خمینی رحمه الله است. نه تحریف و کتمان حقایق انقلاب اسلامی و حمایت از آنان که اندیشه امام را فقط در «موزه »‌ها دوست دارند.

اهداف انقلاب اسلامی

- انقلاب اسلامی به وجهه الهی جامعه و کسب رضای خدا می‌اندیشید و نظام سلطنتی به وجهه بین المللی و جلب رضایت اربابان خارجی.

- انقلاب اسلامی به قسط و عدل فکر می‌کرد و نظام سلطنتی به بهره وری هرچه بیشتر هزار فامیل، در سایه آرامش گورستانی.

- انقلاب اسلامی به حمایت الهی، بیداری امت اسلامی، و همکاری مسلمانان امید داشت و نظام سلطنتی به حمایت سیاسی، نظامی و تبلیغاتی رسانه‌های خارجی.

- انقلاب اسلامی خواهان حاکمیت قرآن بر تمام نهادهای اجتماعی و سیاست‌های خرد و کلان داخلی و خارجی و تلاش انسان‌ها در مسیر تکامل معنوی و اخلاقی بود و نظام سلطنتی، به محو و مسخ و استفاده ابزاری از مقدسات و شخصیت‌های دینی، برای توجیه وابستگی و فقر و بیداد طمع بسته بود.

- انقلاب اسلامی، اجرای حدود الهی را واجب می‌شمرد و نظام سلطنتی آن را خشونت و عقب ماندگی تفسیر می‌کرد.

- انقلاب اسلامی خواهان لغو کلیه قراردادها و معاهدات استثماری با آمریکا، انگلیس و استثمارگران جهان بود و نظام طاغوتی برای خشنودی بیگانگان بر همه منابع و منافع و آبرو و حیثیت اجتماعی کشور چوب حراج می‌زد و روز به روز در کمند قراردادها و معاهدات ذلت بار خارجی گرفتارتر می‌شد.

بر خلاف تصور برخی ناآگاهان و مغرضان، انقلاب ما هرگز انقلاب لبخند نبود. نجات یک کشور و ملت از چنگ غارتگران جهانی با لبخند، رؤیایی بیش نیست. کسی که می‌خواهد گل لبخند را بر سیمای محرومان و مظلومان و مؤمنان ببیند، هرگز نمی‌تواند در برابر شیطان و غارتگران بین المللی و دشمنان استقلال و آزادی و دینداری ملت‌ها با «لبخند» مواجه شود و صلح کل باشد.

انقلاب اسلامی برخاسته از احساس مسؤولیت الهی، نهایت رافت و رحمت نسبت به بیگناهان و مظلومان داخلی و خارجی و مولود صلابت و قاطعیت امام خمینی قدس سره بود.

قاطعیت در برابر شرک، قاطعیت در برابر بدعت، قاطعیت در برابر تحریف، قاطعیت در برابر غارتگران خارجی، قاطعیت در برابر وابستگان داخلی، قاطعیت در برابر رباخواران و رشوه گیران و مزدوران و سردمداران زر و زور و تزویر.

انقلاب اسلامی، تلاشی عمیق و فراگیر و مردمی در راه اجرای اهداف رسالت و امامت بود و در هر حرکت خویش از قرآن و سنت و رهبری عترت الهام می‌گرفت.

در برابر خطاکاران ناآگاه و لغزش‌های بدون وابستگی به بیگانه و اشتباهات برخاسته از انگیزه‌های مقدس و انسانی، نهایت رافت و رحمت و عفو و گذشت نشان می‌داد و گناهکاران پشیمان را با آغوش باز پذیرا می‌شد. در انقلاب اسلامی هیچ هدفی بالاتر از جلب رضای الهی و اجرای قانون خدا نبود.

مردم ما برای دستیابی به استانداردهای جهانی، کسب رضای نهادهای وابسته به سازمان ملل و تبریک و تشویق یوفا و فیفا و یونسکو و یونیسف و صندوق بین المللی پول و. . . . انقلاب نکردند که همه اینان حامی و یاور و طرفدار نظام سلطنتی بودند و هستند و چه بسا که در آینده هم باشند.

در فرهنگ انقلاب اسلامی ترازوی ارزیابی مجلس و دولت و قوه قضائیه و حوزه و دانشگاه، قرآن مجید است، نه مدال و تمجید و تکذیب و انتقاد نهادهای وابسته به صهیونیسم جهانی.

تعیین قرائت درست از نادرست، کار فقهای بزرگ و مراجع عالیقدر تقلید و ولی فقیه است، نه وزیران و وکیلان و نویسندگان و شاعران و. . . .

ارتداد سیاسی و انحراف اجتماعی، دور شدن از بایدها و نبایدهای اسلام و انقلاب اسلامی است و اصلاحات، بازگشت دوباره به سوی ارزش‌های اسلامی است. و بدون شک همیشه اصلاحات را باید از اصلاح فرهنگ‌ها آغاز کنیم.

وقتی برخی مراکز آموزش عالی، پناهگاه عناصر منافق و دشمنان شناخته شده اندیشه‌های انقلاب اسلامی می‌شود و برخی استادان رسما علیه دین و نظام دینی سخن می‌گویند، جای نرمش و مدارا نیست. این گونه سخنرانان و استادان نه تنها باید از عضویت در کادر کارکنان نظام اخراج گردند، بلکه باید تحویل دادگاه‌های انقلاب اسلامی شوند.

امر به معروف، نهی از منکر و اجرای حدود الهی، گام‌هایی در مسیر تحقق اهداف انقلاب اسلامی است.

اصلاح راستین با تغییر اشخاص و ابزارها و روش‌ها نیست. اصلاح راستین آن است که اهداف فرهنگ و سیاست و اقتصاد، اصلاح گردد، اندیشه تسامح و تساهل باید از کرسی فرهنگ و ارشاد کشور اسلامی زدوده شود. که امیدواریم رفتن منادی گستاخ این اندیشه، مقدمه پاکسازی جو فرهنگی کشور باشد.

والسلام.

گردآوری شده توسط: معاونت تبلیغ  وآموزشهای کاربردی حوزه های علمیه